Want iedereen is een beetje beroemd
Soms vloeien hart en hoofd samen tot een kluwen dat ik enkel spuwen kan. Wees lief voor mijn hebben en mijn houden (van), ik gooi het hier uw wereld in. Kan sporen van hartzeer en onomwonden geluk bevatten.
Van mij alleen.
Ridders en kastelen veroveren de wereld.
Voeten als ijspegels.
Een meter tachtig
Honderd jaar lang
Waterval der jeugdigheid
Prinses van de bedstee
Lang bestreden draken
Kopje onderdeken
Schatkaart der zakdoeken.
Draai u om en ik tel af
Spel der verdoemenis.
Gezien ge zijt verloren.
Leven is mooi,
sterven
maakt zalig.
zwartwit
languit in het gras
oude honden en vervlogen tijden
de goede oude tijd
vergaan
maar niet vergeten
nooit vergeten
het hier en nu
sepia
alreeds lichtjes verschenen
geen heldendaden,
wel medailles.
glorietijd
nog niet vergaan
maar bittersnel
vergeten.
Plots barst ik los.
Breek ik uit.
Ik bulder.
Huf Puf
bakstenen huis
ooit
blaas ik u om
Als een eersteklas soldenstuk werden wij gemixt en gematched
tot een topoutfit.
Gij zijt mijn lievelingsbroek.
Ik wil u alle dagen
dragen
tot ge helemaal versleten zijt.
Elk seizoen zet gij de trend, gij past bij al mijn schoenen.
En ik heb u geen eens in hoeven te korten.
In uw ogen zie ik de afkeur die achter uw tranen van whisky schuilt.
Mislukt in uw taak.
Want ik ben losgebroken.
Jong en onbezonnen bevuil ik de straten met mijn gelach.
Tot ik neergedrukt word door uw gebulder.
Ik ben verderfelijk.
Ik ben Eva, gemaakt uit uw ribben.
Ik stort u in uw ongeluk.
Uw mond lalt en smijt de laffe woorden voor mijn voeten die zich achter in uw hoofd verstopten.
Ze verteren u vanbinnen, u bent in staat van ontbinding.
Ik ruik het aan uw adem.
Ik weet dat het u spijt.
Uw handen hebben ooit de mijne omvat.
Nu slaan ze om mijn oren.
Ze wapperen, om uw woorden kracht bij te zetten.
Alsof u die nodig hebt.
Het spijt mij ook.
Maar we zijn twee decennia te laat.
U wilde niet, u had alles al.
U en uw monoloog.
Kopen op krediet, leidt tot een crisis
Karamellenverzen persen zich uit de scheuren in mijn gevel en banen zich als bulldozers naar uw oren.
Gestopt. U breekt mijn zin af als een doorleefd krot, mijn ramen inslaand met uw blik.
Kussen adem kussen adem,kussenademkussen tot ik blauw ben.
Mijn deuren staan open, steek de haard maar aan. Veeg uw voeten aan de mat, vergeet de planten niet.
“Renovatiewerken in uitvoering” hangt er aan mijn balkon. U beklimt moedig de stelling tot u aan mijn dakraam bent. Ik word opnieuw geschilderd.
Plakkerig en geel bekleden ze mijn muren
Orde in mijn chaos
De lijm begint te lossen, het is herfst in mijn hoofd
Vloer bezaaid met plannen en met dromen vormen nu een dik tapijt
Post-it
Post -mij
Op uw hart, uw muur, uw wanden
Plakkerig en geel bekleden ze mijn muren
Orde in mijn chaos
Meneer de camionchauffeur neem mij mee naar verre landen.
Parijs of Londen heel misschien.
Ik wil de wereld wel eens zien.
Laat mijn wielen nog eens draaien
En doe mijn motor grommen
Ik heb al zoveel camions beklommen
Dus wees niet bang, ik ben een echte pro
Lees mijn bord en pik mij op, verken met mij de wereld.
Laat mij een illegale zak zijn op uw bed.
Ik kook u eieren met spek en af en toe zing ik een lied.
Er komt geen einde aan onze illegale pret.
Aan negentig per uur doorkruisen wij de snelweg
Rechts inhalen en gatplakken, dat is onze tactiek
Neerkijkend vanuit onze troon verachten wij de mieren
Wanneer gij uw luide hoorn luidt Volvo’s , Peugot’s en andere dwergen schieten al in paniek
Ik hou wel van een tankstation, de geur van warme banden
In achteruit parkeren bent u een held,
Zonder blozen en met trots, vertoont u al uw kunsten
Aan uw klanten voor een dag die u vergezellen
Ach was ik maar het stuur, onder uw ferme handen
Laat mijn wielen nog eens draaien
En doe mijn motor grommen
Ik heb al zoveel camions beklommen
Dus wees niet bang, ik ben een echte pro
Laat mijn wielen nog eens draaien
Laat mijn wielen nog eens draaien
Laat mijn wielen nog eens draaien
Laat mijn wielen nog eens draaien
Ach was ik maar het stuur, onder uw ferme handen