“Ge zijt geen manke pony’ antwoordde ze toen ik haar vroeg om me af te schieten. We hebben namelijk een pact, zij en ik. Als het echt te erg zou worden met het doordraven in mijn hoofd zou ze me tijdelijk even afknallen met een verdovingsgeweer. Gewoon, eventjes out en rust in mijn hoofd.
Dat laatste lijkt al eeuwen geleden. Is dat wat grote mensen bedoelen met volwassen worden?
Soit, het is dus nog niet gepermitteerd. Nochtans draaft een manke pony al weken doelloos dezelfde rondjes in mijn hoofd. Zo het type pony dat in de manege zielloos voor zich uitstaart en rustig achter de meute slentert. Weinig mee aan te vangen maar het is nen brave en de kinderen zijn er aan gehecht dus mag hij blijven (bon, met die metaforen is mijn inwendig paardenkind weer even tevreden).
Ik doe nochtans mijn best om mezelf zeer gedecideerd toe te spreken zo nu en dan. Dat het bijvoorbeeld gedaan moet zijn met mijn gemekker en ik dringend met andere dingen bezig moet zijn dan het mannelijk drama in mijn leven, of het gebrek daaraan. Of dat ik dringend weer moet gaan sporten en wat minder moet snoepen (ondanks het weer is het echt wel weer bikini-seizoen). Of dat ik elektriciteit moet leggen. Veel moeten dus, maar dat hoort zo bij het uzelf gedecideerd toespreken geloof ik.
Het valt alleen niet mee dat ik al tijden niet meer naar mijn hoofd luister. Ik luister daarentegen, naar de hoofden van anderen en lees in hun ogen wat ik denk te horen. Of ik luister naar mijn buikgevoel, wat de laatste tijd toch ook wel gekke sprongen maakt. Veel nadenken is dat en veel muren tegenkomen, dat ook.
En eigenlijk wil ik gewoon met u op de bank. Samen Netflix en rode wijn, kat op schoot en een beetje kopje onder gaan telkens ge naar mij kijkt. Eigenlijk wil ik gewoon uw hebben en uw houden mee sorteren tot het past in de kamers van mijn hart. Eigenlijk wil ik dat ge uw rug recht en mij vastneemt. Dat ge, net voor mijn knieën aan het knikken slaan, mijn oren toefluistert dat we het samen wel zullen uitzoeken.
Eigenlijk wil ik vooral door u gevonden worden. Zoekt gij? Dan tel ik af…
Wie niet weg is, is gezien…