Verdwaallicht, weg van pad en rede.
Gij flakkert op, verdwaasd en onbezonnen.
Verblindt mij, tot enkel gij mijn netvlies troont.
Eindeloos palaver ik u naar de kreukels van mijn ziel.
Om ze daar nooit meer glad te strijken.
Laten wij vooral niet wanhopen.
Ach Elsschot, ik had beter moeten weten…