Dat uw zinnen en uw zonden
Heel even de mijne konden zijn
Om te ruilen tegen de wereld op mijn schouders
Dat ik even deel
In uw kamers
En niet enkel in uw kronkels
Dat ik mijn ogen sper
Om uw mond te snoeren
En te spreken
Met zinderingen van papier
Dat was en zijn
Nog even omdraaiden
Om mij niet te laten waar ik ben
Kringkelendwinkelendwaterding
Vertroebeld in uw poelen.