Hoe vol het hoofd, hoe leeg het hart. Terwijl ge het liever andersom zou willen.
Bodemloos uit voegen barsten van een glazen plafond dat niemand hoort of niemand ziet. Maar even zeer doet als het breekt.
Dans, met voeten vol scherven, de dans der mededogen. Omdat ge soms alleen maar dansen kunt, in plaats van blijven rennen.
Dat het eigenlijk schoon is. Hoe vol ge van leegte kunt zijn.
Wat zeg ik, overloopt.