Ik laat Mexico city voor wat het is en neem opnieuw de vlieger. Puerto Escondido dit keer. Ik weet het, niet zo ecologisch die binnenvluchten. Maar gezien time money is en een zestien uur durende rit in een aftanse collectivo met een waanzinnige CO2 uitstoot ook niet ideaal is leek me dit een strak plan. Een klein uur later zit ik in een collectivo richting Mazunte, babbel ik vrolijk met mijn medereizigers en kan ik de zee al ruiken. Het is pas echt vakantie als je op een klapstoeltje per collectivo reist. Of ook wel: ‘t is in gank jongens! Mijn glimlach wordt er enkel breder op…
Het muggennet waar ik vanacht onder kruip zit vol gaten en van airco is geen spraken. Maar het uitzicht zou ik voor geen goud willen missen. Een fijne bonus is dat er toffe madammen op mijn kamer liggen. “On the beach it’s boobs out after 4pm” vertellen ze me.
Ik geloof dat ik vrienden voor het leven ga maken hier…
Is die foto het uitzicht van je kamer? Want wat een mooi uitzicht! Net zoals het strand daar na 4pm blijkbaar ?
Hahaha, zijt maar zeker! Zalig he!
Uhu. Ik ben heulemaal niet stiekem erg jaloers en al. Mocht je bij het terugkeren nog plek in de rugzak overhebben: voor mij graag dat uitzicht a.u.b.