Ik tuimel wanordelijk door de spinnenwebben van mijn denken. Om stoffig en verbouwereerd plafonds der dromen te herschilderen. Laag na laag verdwijnt de kleur die ge aan mijn muren gaf. Om af en toe door te schijnen als de zon juist staat.
Uitgebroken bekabelde ik opnieuw wat fundamenteel kortsloot. Geaard op nieuw circuit. Al doet wisselstroom mijn polen al eens kantelen.
Ach Roger, was het allemaal maar zo simpel.