Waarom zouden de beesten van het bos in Godsnaam een hert als koning kiezen? Heeft iemand daar eigenlijk al eens bij stilgestaan? Een beer, een slang, misschienzelfs een vos. Maar een hert? Is het omdat Bambi tot een minderheidsgroep behoorde dat Disney hem tot koning van het bos kroonde? Wilde hij de jonge kijker duidelijk maken dat iedereen koning kan worden, zolang je maar hard werkt? Bon, het is nu niet dat ik er ‘s nachts niet van kan slapen maar ik vraag het me toch af. Geloof mij, er zijn hier al veel vreemdere gesprekken gevoerd.
Zoals het feit dat de vrouwen hun maandstonden ‘their moon’, noemen en hun vagina een ‘yoni’. Neen, geen zwanske. Ik heb mijn ogen al meermaals uit mijn hoofd gerold en mijn buikspieren in kramp gegiecheld. Serieus, kunt ge het u voorstellen? “Not tonight baby, my yoni is not feeling good. I think my moon is coming”. Dan liever mijn vodden of tante Rosa. Er is zelfs een term voor de vrouwen die deze zweverige taal aanhangen, ze noemen zichzelf ‘godesses’ (roloog). De maan als teken van vrouwelijkheid, de Godin staat centraal en ze zijn enorm natuur-gericht. Behoorlijk wicca-achtig.
Bon, waar ik het eigenlijk over wil hebben is waardering. Efkes nen toer van 180 graden. Sinds ik hier ben heb ik al heel wat boeiende individuen leren kennen, al waren dat voor de meerderheid mensen die hun eigen realityshow verdienen vanwege de hoge entertainmentfactor. Een van de meest inspirerende mensen die ik hier al tegenkwam is Ricky Roberts III, een van de beste vrienden van den boyfriend. Ricky schrijft zelfhulpboeken, wacht even voor ge met uw ogen draait, is net een vzw begonnen en doet regelmatig ‘talks’ voor scholen en gemeenschappen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat mijn beeld van zelfhulpboeken zich beperkt tot Dr. Phill, Chakra’s voor Dummies en Oprah. Dus ik stond misschien niet zo open voor zelfhulpboeken. Tot ik op een frisse morgen een van Ricky’s boeken in mijn handen kreeg. Heel open spreekt hij over zijn jeugd, zonder geëngageerde ouders, skateboarden en het leven in de straten van Florida. Nu leidt hij de vzw’You Are Valued’. Hij vertrekt vanuit zijn boeken, die allemaal gaan over leren loslaten, geven, ontvangen, waardering voor anderen, enz. Het klinkt behoorlijk zweverig maar de manier waarop Ricky schrijft is ontzettend toegankelijk en met twee voeten op de grond. Alsof je met een van de maten eens een filosofisch gesprek hebt tussen pot en pint. Ga maar eens kijken op zijn website(you are valued) . In elk geval is Ricky een schoon mens, zo een waarvan er meerdere zouden moeten zijn. Hij belt zijn halve adressenlijst op om een trui aan een dakloze man te bezorgen. Iemand die na enkele weken een van zijn goed vrienden geworden is, simpelweg door hem een “you are valued” kaartje te geven. Want dat doet Ricky, kaartjes uitdelen aan mensen met zij slogan op, om hen te vertellen dat hij waardeert wat ze doen. Hij leert jongeren over waardering en hoe ze dat zelf kunnen tonen. Daar is hij dag en nacht mee bezig. Mij doet hij regelmatig stilstaan bij het feit
dat waardering aleens geuit mag worden. Dat het fijn is om horen dat een ander je ziet. Dat ik misschien al eens vaker mag zeggen dat ik mijn moeder haar kuisen waardeer, het eten op mijn bord of de kansen die ik krijg. Maar vooral dat ik u waardeer. Ik ben tenslotte, uw grootste fan.
