Aan het einde van de as wordt de subjectiviteit van evenwichtigheid met een zucht doorbroken. De gulden middenlijn fonkelt ogen uit. Zo ook de uwen. Schitter en beef bij het idee van een constante die voortdurend aan verandering onderhevig is. Tracht balancerend op het onderste van de kan, wijn met water te verdunnen. Dans de dans der dwazen, zoals de middenmoot op zondagavond. Spring en dans, verleef. Voordat er enkel water overblijft.
Heel wijze levensles…
Amai, erg doordacht moet ik zeggen.