Icarus

Zonder weten zijn de wegen veel schoner dan te lang. In een stad zonder gezichten, met gevels zonder verhaal. Vlinderen naar de planten op uw balkon, tot de zon weer ziet dat gij er ook nog zijt. Icarus u mag mij kussen. Scharrelkip in mijnenveld. Wrevel is hier voor de mensen achter het oliebollenkraam. Dat ik met de verdoemden van de morgenstond de nacht wel in zal dansen tot de vogels op het plein hun dons verruilen voor een verenkleed. Dwarrel met uw ogen toe doorheen de onbekenden.